மூலோபாயப் பகுதி பற்றிய அடிப்படைத் தகவல்கள் – பகுதி 3

வடக்கு மாகாண நிலத்தடி நீர் கிடைப்பு மற்றும் தரச்சீர்கேடு

நிலத்தடிநீர் என்பது “தரையின் மேற்பரப்பிற்குக் கீழே காணப்படும் அனைத்து நீர்களையும் குறிக்கும் ஒரு சொற்றொடர்”. இது “நிறைந்த மண்டலத்தில் காணப்படும் நீர், கனிமத் துகள்களுக்கு இடையிலான இடைவெளிகளையோ அல்லது கல்லில் உள்ள விரிசல்கள் மற்றும் முறிவுகளையோ நிரப்பும் நீர்” என வரையறுக்கப்படுகிறது. இயற்கையாகவே, மழை மற்றும் பனியிலிருந்து பெறப்படும் நீர் மண்ணின் வாயுக்களிலும் அதற்குக் கீழுள்ள பாறைகளின் இடைவெளிகளிலும் ஊறி, நிலத்தடிநீரை நிரப்புகிறது. எனவே, காலநிலை, மேற்பரப்பு மற்றும் கீழ்நிலைப் பண்புகள் மற்றும் அவற்றின் நீரியல் தொடர்புகள் ஆகியவை நிலத்தடிநீரின் அளவையும் குணாதிசயங்களையும் தீர்மானிக்கின்றன.

உலகமக்களின் மூன்றில் ஒரு பகுதி குடிநீருக்காக நிலத்தடிநீரைப் பயன்படுத்துகிறது. மக்கள்தொகை வளர்ச்சி, மேம்பட்ட பாசனமுறைகள், தொழில்துறைப் பயன்பாடுகள் போன்ற காரணங்களால் உலகளவில் நிலத்தடிநீருக்கு தேவையும் அதிகரித்து வருகிறது. மக்கள்தொகை வளர்ச்சி, அதிகரிக்கும் பாசனப் பயன்பாடு மற்றும் பொருளாதார முன்னேற்றம் ஆகியவை சுற்றுச்சூழல் சமநிலையை புறக்கணித்தே நிலத்தடி நீர்ப் பயன்பாட்டை அதிகரித்துள்ளன. உலகளவில், நிலத்தடி நீர் 31% வீடுகளுக்காக, 42% விவசாயத்துக்காக மற்றும் 27% தொழில்துறைகளுக்காகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. குறிப்பாக, வளர்ந்துவரும் நாடுகளில் நிலத்தடிநீரின் மீது மிகுந்த அழுத்தம் காணப்படுகிறது.

விவசாயம் இலங்கையின் பொருளாதாரத்திற்கு முக்கியமானதாகும். இலங்கையில் நீர் கிடைக்கும் தன்மையும், அதன் தேவையும் நிலைப்பற்றாகவே இல்லாமல் மாறிக்கொண்டே இருக்கின்றன. நிலத்தடிநீர் நாடுமுழுவதும் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஏனெனில், இது பொதுவாக ஒரு நிலையான நீர் ஆதாரமாகவோ அல்லது மேற்பரப்பின் நீருக்கு ஒரு நம்பகமான மாற்றாகவோ கருதப்படுகிறது. இலங்கையில் 72% கிராமப்புற மக்களும் 22% நகரப்புற மக்களும் குடிநீர் மற்றும் வீட்டுத்தேவைகளுக்காக நிலத்தடிநீரைப் பயன்படுத்துகிறார்கள்.

இலங்கையில் ஆறு முக்கியமான நிலத்தடிநீர்ப்பரப்புகள் (Aquifers) கீழே உள்ள படத்தில் காட்டியவாறு அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளன:

1. யாழ்ப்பாணத் தீவுப்பகுதியின் சிறிதான கார்ஸ்டிக் நீர்ப்பரப்பு Aquifers,
2. ஆழமான கட்டுப்படுத்தப்பட்ட Aquifers,
3. கடற்கரை மணல் Aquifers,
4. அடைவு Aquifers,
5. கடினப் பாறைப் பகுதிகளில் உள்ள மேல்மட்டம் சிதைந்த Aquifer
6. தெற்கு மேற்கு Lateritic (கபூக்) Aquifer.

உலக வங்கியின் கணிப்பின்படி, 2014 ஆம் ஆண்டு இலங்கையின் வருடாந்த நீர்த்தொகை உற்பத்தி 13 பில்லியன் கன மீட்டராக இருந்தது. நாட்டின் உலர்ந்த பகுதிகளில் (Dry Zone) நீர்ப் பற்றாக்குறை மிக முக்கியமான பிரச்சினையாக உள்ளது. அங்கு 85% நிலத்தின் பாசனத்துக்காக நீர் தேவைப்படுகிறது. நாட்டில் 65,610 சதுரகிலோமீட்டர் பரப்பளவில் பலவகை Aquifers மற்றும் நீரியல் அமைப்புகள் உள்ளபோதிலும், விவசாய நோக்கில் நிலத்தடிநீர் வெறும் பருவ நீர்வளமில்லாத வடமாகாண மாவட்டங்களிலேயே (யாழ், கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு, வவுனியா, மன்னார்) பயன்படுத்தப்படுகிறது.

இலங்கையின் மக்களின் 55%க்கும் மேற்பட்டோர் தங்கள் அன்றாட வீட்டுத்தேவைகளுக்காக நிலத்தடிநீரை நம்புகிறார்கள். சில மாவட்டங்களில், குறிப்பாக கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு, வவுனியா, மன்னார் மாவட்டங்களில் நிலத்தடிநீர் வீட்டுநீரின் ஒரே ஆதாரமாக உள்ளது. முழுமையாகப் பார்வையிட்டால், நிலத்தடிநீரின் திறன் மேற்பரப்பின் நீரைவிடக் குறைவாகவே உள்ளது. ஆண்டுக்கு 7.8 பில்லியன் M³ என்ற அளவிலான நிலத்தடிநீரின் திறன் உள்ளதாக மதிப்பீடு செய்யப்பட்டுள்ளது. இது நாட்டின் மேற்பரப்பின் நீர்த்திறனின் சுமார் 15% ஆகும். மேலும், சுமார் 7 Km³ நீர், மேற்பரப்புத் தளங்களுக்கும், நிலத்தடிநீர்ப் பகுதிகளுக்கும் இடையே பரிமாறப்படுகின்றது.

நிலத்தடிநீர் மிக முக்கியமான இயற்கை வளமாகும், ஏனெனில் மேற்பரப்பு நீர் ஆதாரங்கள் கிடைக்காத பகுதிகளில் குடிநீரின் முக்கிய ஆதாரமாக இது விளங்குகிறது. நிலத்தடி நீர் மிகவும் நம்பகமானது. ஏனெனில் நீர்நிலை அடுக்குகளின் (Aquifers) வடிகட்டுதல் செயல்முறை காரணமாக இது தூய்மையானதாக உள்ளது. மேலும், இது பின்வரும் பல்வேறு தேவைகளுக்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது:

1. உள்நாட்டுப் பயன்பாடு (குடிநீர், சமையல், குளியல்)
2. வணிகம் மற்றும் தொழில்துறை (சிறு, பெரும் தொழிற்சாலைகள்)
3. விவசாயம் (பாசனம், கால்நடை வளர்ப்பு)
4. சிறிய அளவிலான பாசனத் திட்டங்கள் மற்றும் நீர் விநியோகத் திட்டங்கள்

ஆண்டின் சில காலங்களில் மேற்பரப்பு நீர் ஆதாரங்கள் வறண்டு போகும்போது, நிலத்தடி நீர் மட்டுமே நீர் விநியோகத்தின் ஒரே ஆதாரமாக உள்ளது. எனவே, இந்த மதிப்புமிக்க வளத்தைப் பாதுகாப்பதும், நிலையான முறையில் பயன்படுத்துவதும் மிகவும் அவசியம்.

இலங்கையின் உலர்ந்தபகுதிகளில் வாழும் கிராமப்புற மக்களுக்கு நிலத்தடிநீர் முக்கியமான நீர் ஆதாரமாக உள்ளது. வன்னிப்பெருநிலப் பகுதி (கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு, வவுனியா, மன்னார்) உலர்ந்த பகுதிக்குள் வருகிறது. இங்கு இரண்டு வகை Aquifers உள்ளன: ஆழமான கட்டுப்படுத்தப்பட்ட Aquifers மற்றும் கடினப் பாறைப் பகுதியின் மேல்மட்டம் சிதைந்த Aquifer. இம்மாவட்டங்களில் வடகிழக்கு பருவமழை மற்றும் இடைமழையால் மழைநீர் கிடைக்கப்பெறுகின்றது. இது கீழ்நிலை Aquiferகளை நிரப்புகிறது.

நீர்மட்டம் மற்றும் மழைப்பொழிவு:

மாவட்டம்	சராசரி ஆண்டு மழை (மிமீ)	நிலத்தடிநீர் ஆழம் (மீ)	மறுநிரப்பு விகிதம் (%)
முல்லைத்தீவு	1,200 – 1,500	4 – 10	60 – 70
கிளிநொச்சி	1,000 – 1,300	5 – 12	50 – 60
மன்னார்	900 – 1,200	6 – 15	40 – 50
வவுனியா	800 – 1,100	8 – 20	30 – 40

வன்னிப்பெருநிலப் பகுதிகளில் நிலத்தடி நீருக்கான சவால்கள்:

1. மிகைபிரித்தல் (Overexploitation): விவசாயம் மற்றும் குடிநீர்த் தேவைகளுக்காக அதிக அளவில் நீர் எடுக்கப்படுவதால், நீர்மட்டம் குறைகிறது. கடலோரப் பகுதிகளில் உப்புநீர் ஊடுருவல் (Saltwater Intrusion) ஏற்படுகிறது. மன்னார் மற்றும் முல்லைத்தீவுக் கடலோரப் பகுதிகளில் 15% கிணறுகள் உப்புநீரால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன.
2. நீரின் தரம் பாதிப்பு: விவசாயக் கழிவுகள், உரங்கள் மற்றும் பூச்சிக்கொல்லிகள் நீரில் கலந்து, நச்சுத்தன்மையை ஏற்படுத்துகின்றன. நைட்ரேட் அளவு (விவசாய உரங்களால்) WHO இன் வரம்பை விட 2-3 மடங்கு அதிகம். பூச்சிக்கொல்லிகளின் செல்வாக்குக் காரணமாக 10% நீர் மூலங்கள் பாதுகாப்பற்றதாகக் கருதப்படுகின்றன.
3. கழிவுநீர் மாசுபாடு: சாக்கடை மற்றும் தொழில்துறைக் கழிவுகள் நிலத்தடி நீரை மாசுபடுத்துகின்றன.
4. காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கம்: ஒழுங்கற்ற மழைப்பொழிவால் வன்னியில் உலர்பருவம் நீடிப்பதால், நீர்வளம் குறைகிறது. 
5. நீர்ப் பற்றாக்குறை: மழை குறைவாக இருப்பதால், நிலத்தடி நீர்மட்டத்தின் மறுநிரப்பு விகிதத்தில் குறை ஏற்படுகிறது. நீர்மட்டம் குறைதலுக்கு கிணறுகளின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பும் ஒரு காரணமாகிறது (கிணறுகளின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பு (2020 இல் 50,000 கிணறுகள், 2023 இல் 70,000). கோடைகாலத்தில் நீர் மட்டம் 30-50% வரை குறைகிறது.

கிளிநொச்சி மற்றும் வவுனியா மாவட்டங்களின் நிலத்தடிநீர் இருப்பு சம்பந்தமான வரைபடங்கள் கீழே தரப்பட்டுள்ளது.

வன்னிப்பெருநிலப் பகுதி மக்கள் தொகை 2009 இல் 120,000 ஆக இருந்தநிலையில் 2024 இல் இது 450,000 ஆக உயர்ந்துள்ளது. மழைவீழ்ச்சி குறைந்து வருவதாலும், மக்கள்தொகை, பாசனம், வாழ்வாதாரத் தேவைகளுக்கான நீர்தேவை என்பன அதிகரித்து வருவதாலும், உலர்ந்த பகுதிகளில் நிலைத்திருக்கக்கூடிய நிலத்தடி நீர்ப்பயன்பாடு அவசியமாகிறது. 2025க்குள் இலங்கையின் மேலும் பல உலர்ந்த பகுதிகளில் நீர்ப்பற்றாக்குறை ஏற்படலாம்.

நீர்வள மேலாண்மையில் நிலத்தடிநீர் முக்கிய பங்கு வகிப்பதால், உலர்ந்த பகுதிகளில் நிலத்தடி நீரின் நிலையான பயன்பாடு மற்றும் பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகள் அவசியமாகின்றன. மக்கள்தொகை அழுத்தத்தையும் காலநிலை மாற்றத்தையும் எதிர்கொள்ளும் சூழலில், நிலத்தடிநீரைப் பாதுகாத்துக்கொண்டு விவசாய உற்பத்தியை உயர்த்தும் அறிவியல்பூர்வமான நீர் மேலாண்மைத் திட்டங்கள், உலர்பகுதியில் வாழும் மக்களின் வாழ்வாதார மேம்பாட்டுக்கு அவசியமாகின்றன. வன்னிப் பகுதியில் நிலத்தடிநீர் முக்கியமான வளமாக இருந்தாலும், அதன் பயன்பாடு மற்றும் பராமரிப்புக் குறித்துக் கவனம் செலுத்த வேண்டும். நீர்ச் சேமிப்பு, திறன்மிக்க பயன்பாடு மற்றும் மாசுபாட்டுக் கட்டுப்பாடு ஆகியவற்றின்மூலம் நிலத்தடிநீரை நீண்டகாலமாகப் பாதுகாக்க முடியும். தொடர்புடைய அரசு மற்றும் சமூக அமைப்புகள் இணைந்து செயற்பட வேண்டும்.

இலங்கையில் நிலத்தடிநீர் மற்றும் நீர்நிலை அடுக்குகள் (Aquifers) பற்றிய ஆய்வுகளுக்கு  முக்கிய தடையாக, போதுமான ஹைட்ரோஜியாலஜி (நீரியல்) தரவுகளின் பற்றாக்குறை காணப்படுகிறது. “இலங்கையின் உருமாறிய பாறைப் (Metamorphic Rock) பகுதிகளுக்கான நிலத்தடிநீர் வளர்ச்சி குறித்த தேசிய கொள்கையை வகுக்க முயற்சிப்பவர்கள், நீரியல் தரவுகளின் பற்றாக்குறைகளால் பெரும் இடர்பாடுகளை எதிர்கொள்கின்றனர்”

மிகவும் குறைந்த வளங்களுடன் கிளிநொச்சி மற்றும் வவுனியா மாவட்டங்களின் நிலத்தடி நீர் இருப்பு சம்பந்தமான வரைபடங்கள் மேலே ஏற்கனவே தரப்பட்டுள்ளன.

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் நீர் கிடைப்பு மற்றும் தரச்சீர்கேட்டு நெருக்கடி

நிர்வாகப் பிரதேசங்கள்:

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டின் நிர்வாகப் பிரதேசங்களில் மண்டைதீவு, காரைநகர், எழுவைதீவு, அனலைதீவு, புங்குடுதீவு, நயினாதீவு மற்றும் நெடுந்தீவு ஆகிய மேற்கே அமைந்துள்ள தீவுகள் அடங்கும். இந்தத் தீவுகளின் கரையோர வடிவங்களும் குடாநாட்டின் கரையோரப் பகுதிகளும் ஒரே நிலப்பரப்பின் பிரிந்த பகுதிகளாக இருக்கலாம் என்பதை அவற்றின் ஒற்றுமைகள் காட்டுகின்றன.

இந்தத் தீவுகள் மெதுவாக குடாநாட்டிலிருந்து பிரிந்து நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. அதேபோல், யாழ்ப்பாணக் குடாநாடும் இலங்கை முதன்மை நிலப்பகுதியிலிருந்தும், இலங்கைத் தீவும் இந்தியத் துணைக்கண்டத்திலிருந்தும் மெதுவாக விலகி நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன.

மக்களின் இனம்:

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் பல ஆயிரம் ஆண்டுகளாக இலங்கைத் தமிழர்கள் (திராவிட மூலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்) அதிகமாக குடியேறியுள்ளனர். இங்குள்ள பெரும்பாலான குடிமக்களின் வாழ்வாதாரம் இன்னும் விவசாயம் மற்றும் மீன்பிடித் தொழில்களை நம்பியே உள்ளது.

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டின் புவியியல், நீர்நிலவியல் மற்றும் நிலவுருவியல்:

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் உள்ள ஆழமற்ற கார்ஸ்டிக் நீர்நிலை (Aquifer) ஏற்கனவே குறிப்பிட்ட இலங்கையின் ஆறு முக்கிய நிலத்தடி நீர்நிலைகளில் ஒன்றாகும். இப்பகுதி பெரும்பாலும் மயோசின் காலத்தைய சுண்ணாம்புக்கல் அடுக்குகளால் ஆனது. அவை வடமத்திய மற்றும் சுற்றுப் பகுதிகளின் மேற்பரப்பில் காணப்படுகின்றன. மேற்பரப்பு அடுக்குகள் செம்மண், மணல் கலந்த களிமண் மற்றும் மணல் திட்டுகளால் ஆக்கப்பட்டுள்ளன. குடாநாட்டின் வடக்குக் கரையோரத்தில் பவளப்பாறைகள் காணப்படுகின்றன.

யாழ்ப்பாணச் சுண்ணாம்புக்கல் அடுக்குகள் தட்டையானவை மற்றும் 100 மீட்டருக்கும் மேற்பட்ட செங்குத்துத் தடிமன் கொண்டவை. பாறையில் உள்ள துளையிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட மாதிரிகள், சுண்ணாம்புக்கல் அடுக்கு 100 மீட்டர் ஆழம்வரை நீண்டுள்ளது என்பதையும், அதற்குகீழே 137 மீட்டருக்கும் மேலான தடித்த மணற்கல் அடுக்குகள் பிரீகேம்பிரியன் அடித்தளத்திற்கு மேல் உள்ளன என்பதையும் காட்டுகின்றன. சுண்ணாம்புக்கல் அடுக்குகளின் சில பகுதிகள் கணிசமான புதைபடிவங்களைக் கொண்டுள்ளன. மற்றும் வானிலை ஆற்றலால் பாதிக்கப்படும் தன்மை காரணமாக மற்ற மண்டலங்களைவிட அதிக நுண்துளைகளைக் கொண்டுள்ளன. விரிசல்கள் மற்றும் சுண்ணாம்புக்கல் கரைவதால் உருவாகும் கரைசல் குகைகள் (Solution Caverns) அதிக நீர்ப்பெருக்கத் திறன்கொண்ட நீர்நிலைகளை உருவாக்குகின்றன. இந்த நீர்நிலையின் நுண்துளைத் தன்மை 4.5% முதல் 27% வரை மாறுபடுகிறது; இதன் சராசரி மதிப்பு 15% ஆகும்.

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் ஆறுகள் எதுவும் இல்லை. எனவே நிலத்தடி நீர்நிலைகளை நிரப்புவதற்கு ஆண்டு மழைப்பொழிவையே முழுமையாக நம்பவேண்டியுள்ளது. நீர்நிலை நிரப்பப்படுவதற்கான முக்கிய ஆதாரம் வடகிழக்கு பருவமழை ஆகும். இங்கு 84,000க்கும் மேற்பட்ட தோண்டப்பட்ட கிணறுகள் உள்ளன. இவற்றில் 80% வீட்டுத்தேவைகளுக்கும், 20% பாசனத்திற்கும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

நீர்மட்ட அளவீடுகள் மற்றும் மழைப்பொழிவின் விரிவான நீர்ச்சமநிலை பகுப்பாய்வு, நீர்நிலையில் சேமிக்கப்பட்ட நீரின் அளவு ஆண்டு மழைப்பொழிவின் அடிப்படையில் 60 மில்லியன் கன மீட்டர் முதல் 220 மில்லியன் கன மீட்டர்வரை மாறுபடுவதைக் காட்டுகிறது (முறையே 600 மிமீ முதல் 1,600 மிமீ மழைப்பொழிவுக்கு ஏற்ப).

மழைப்பொழிவின் பரவலின் அடிப்படையில், ஆண்டு மழைப்பொழிவின் சுமார் 12% நீர்நிலையை நிரப்புகிறது; மேலும் 25%க்கும் மேற்பட்டது ஓடை மற்றும் தற்காலிக வடிகால் வழிகளின்மூலம் கடலில் கலக்கும் மேற்பரப்பு ஓட்டமாக மாறுகிறது. வடகிழக்கு பருவமழைக்காலத்தில் வெற்று நிலங்களில் உறிஞ்சுதல் மற்றும் ஆவியாகுதல்மூலம் இழக்கப்படும் மழைநீரின் அளவு ஒப்பீட்டளவில் குறைவாக உள்ளது. இதற்குப் பெரும்பாலும் நிலத்தின் சமதளத்தன்மையே காரணமாகும். மழைநீரை நேரடியாக நம்பியுள்ள பயிர்கள், நிலத்தடிநீரை துணைப்பாசனமாகப் பயன்படுத்துகின்றன.

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் நடத்தப்பட்ட நிலத்தடி நீர்ச்சமநிலை ஆய்வுகள், பல்வேறு பயன்பாடுகளுக்கான சராசரி நீர்ப் பிரித்தெடுப்பை பின்வருமாறு காட்டுகின்றன: விவசாயத்திற்கு 1.2%, வீட்டுத்தேவைகள் (தோட்டங்கள் உட்பட) 16.9%, வீட்டுப் பயன்பாட்டிற்கு 8.5%, மற்றும் பொதுக்கிணறுகளுக்கு 3.4%. 78% வரை நிலத்தடிநீர் நிரப்புதல் இடம்பெறும்நிலையில், 40% பாசனத்திறனை அடிப்படையாகக்கொண்டு, விவசாய உபயோகத்திற்காக இந்தநீரைப் பயன்படுத்த முடியும். நீர் நிரப்புதல் பெப்ரவரியைத் தவிர செப்டம்பர் முதல் மார்ச் வரை நடைபெறுகிறது. ஆய்வுகள், வறண்ட மாதங்களில் அதிகப்படியான நீர்ப்பிரித்தெடுப்புக் காரணமாக ஆண்டு நீர்ச்சமநிலையில் நிகர சேமிப்பு இழப்பு ஏற்படுவதைக் காட்டுகின்றன. இது, நிலையான அடிப்படையில், நிலத்தடி நீரின் பாதுகாப்பான மகசூல் ஆண்டு நிரப்புதல் அளவின் 50% மட்டுமே என்பதைக் காட்டுகிறது. ஆனால் தற்போதைய பிரித்தெடுப்பு 100%க்கும் அதிகமாக உள்ளது. எனவே, தற்போதைய விகிதத்தில் நிலத்தடி நீரைப் பயன்படுத்துவது நீடித்திருக்க முடியாது.

குடாநாடு முழுவதும் உள்ள சுண்ணாம்புக்கல் அடுக்குகளின் கார்ஸ்டிக் தன்மை காரணமாக, எண்ணற்ற கரைசல் கால்வாய்கள் (Solution Canals) நிலத்தடி நீரைக் கடலில் வெளியேற்றுகின்றன (கீரிமலையில் உள்ள ‘கெர்னி’ இதற்கு ஒரு சிறந்த உதாரணம்; இது ஒரு வெளியேற்றப் புள்ளியில் அமைந்துள்ளது). இந்த வெளியேற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியாது. வடகிழக்கு பருவமழை காலத்தில் நீர் நிரப்புதலை அதிகரிக்க முயற்சிப்பது பெரும்பாலும் பயனற்றது. ஏனெனில் அது கடலில் நீர் வெளியேற்றத்தை அதிகரிக்கும்.

மழைநீரை மேற்பரப்பில் சேமிப்பது வறண்ட காலத்தில் மெதுவாக ஊறுவதன்மூலம் நிலத்தடி நீரை நிரப்பக்கூடும் என்றாலும், இதற்குப் பல சிக்கல்கள் உள்ளன. குடாநாட்டில் எந்த முக்கியமான நில அமைப்புகளும் இல்லாததால், அணைகள் கட்டப்பட்டாலும் கூட, இந்தச் சேமிப்புப் பகுதிகளின் அடிப்பகுதி கசிவைத் தடுக்க முழுமையாக மூடப்பட்டிருக்க வேண்டும். மேலும் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஊறுதலுக்கு ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட வேண்டும்.

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் ஆறுகள் எதுவும் இல்லை; அனைத்து நீர் வளங்களின் ஒரே ஆதாரம் பரவலாகக் காணப்படும் நிலத்தடி நீராகும். குடாநாட்டின் எந்த இடமும் கடற்கரையிலிருந்து 10 கிலோமீட்டருக்கு மேல் தொலைவில் இல்லாததால், நிலத்தடி நீர் வளங்கள் உப்பு நீர் உட்புகக்கூடிய ஆபத்தில் உள்ளன. குறிப்பாக பல விவசாயிகள் தங்கள் கிணறுகளில் அதிகமாக நீரை இறைப்பதால் இந்தநிலை மேலும் மோசமடைகிறது.

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டின் நிலத்தடி நீர் முழுமையாக மாசடைந்துள்ளது. மேலும் இது குறைந்தது 50 ஆண்டுகளாக இந்தநிலையில் உள்ளது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் இது மேலும் மோசமாகி வருகிறது. குறிப்பிடப்பட்ட GTZ அறிக்கையின்படி, குடாநாட்டின் கிணற்று நீர் மனித நுகர்வுக்கு ஏற்றதாக இல்லை என நான்கு காரணங்களால் தெரியவருகிறது:

1. உயர் உப்புத்தன்மை: விவசாயk கிணறுகளில் அதிகமாக நீர் இறைப்பதால், நிலத்தடியில் கடல் நீர் ஈர்க்கப்படுகிறது. இதன்விளைவாக கிணற்று நீரில் உப்புத்தன்மை அதிகரிக்கிறது.
2. கந்தகம், நைட்ரேட் மற்றும் பாஸ்பேட் அளவுகளின் அதிகரிப்பு: விவசாயக் கிணறுகளின் நீரில் கந்தகம், நைட்ரேட் மற்றும் பாஸ்பேட் அளவுகள் மிக அதிகமாக உள்ளன. இது முக்கியமாக உயர் பராமரிப்புப் பயிர்களுக்கு அதிகளவில் வேளாண் ரசாயனங்கள் மற்றும் உரங்கள் பயன்படுத்தப்படுவதால் ஏற்படுகிறது.
3. பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகளின் மாசு: விவசாயிகள் பயன்படுத்தும் பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகள் அதிகளவில் நீரில் கரைந்து ஆழமற்ற நிலத்தடி நீரை மாசுபடுத்துகிறது.
4. ஈ.கோலை பாக்டீரியாவால் முழுமையான மாசுபாடு: குடாநாட்டின் ஒவ்வொரு வீட்டிலும் உள்ள சாக்கடைகளில் மனிதமலம் கலந்த நீர் கசிவதால், கிணற்றுநீர் முழுமையாக ஈ.கோலை (Escherichia Coli) பாக்டீரியாவால் மாசடைந்துள்ளது. சாக்கடைக்குழிகள் சீல் வைக்கப்படாமலும், நீர் கசிவதாகவும் உள்ளதால், மலம் மற்றும் பாக்டீரியாக்கள் நேரடியாக நிலத்தடி நீரில் கலந்துவிடுகின்றன.

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் உள்ள நிலத்தடி நீரைப் பருகுவதால் ஏற்படும் கடுமையான உடல்நலப் பாதிப்புகள்:

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் உள்ள பெரும்பாலான மக்கள் கிணற்று நீரைக் கொதிக்க வைக்காமல் நேரடியாகக் குடிக்கின்றனர். இதன்விளைவாக வயிற்றுப்போக்கு (டையரியா) உண்டாகின்றது. பெரியவர்கள் சில நாட்களில் இதிலிருந்து குணமடைந்துவிடுகிறார்கள். ஆனால் குழந்தைகள் மற்றும் சிறுவர்கள் கடுமையான ஆபத்தில் சிக்குகின்றனர்.

மேலும், முன்பு குறிப்பிட்ட மூன்று முக்கிய காரணங்களால் (A , B, C) இந்த நீரை எந்தவகையிலும் சுத்திகரித்து பாதுகாப்பான குடிநீராக மாற்றமுடியாது என்பதைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இந்த நீரைக் குடிக்கும்போது, ஒருவர் பலரின் கழிவுநீர் கலந்த மாசடைந்த நீரையே உட்கொள்கிறார் என்பதே உண்மையான விவரம். இந்த மூன்று காரணிகளையும் நீக்கிய பிறகும், இலங்கையினதும், WHO-வினதும், குடிநீர்த் தரநிலைகளுக்கு ஏற்ப இதனை மாற்ற முடியாது எனவே, யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் எந்த கிணற்றுநீரும் குடிப்பதற்கோ உணவு தயாரிப்பதற்கோ ஏற்றதல்ல. சுருக்கமாக, யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டின் நிலத்தடிநீர் மனித நுகர்வுக்குத் தகுதியற்றது. எனவே, குடிநீர் வேறுவகையான ஆதாரத்திலிருந்தே வழங்கப்பட வேண்டும். அதாவது வன்னிப்பெருநிலப் பரப்பிலிருந்து வழங்கப்படல் வேண்டும். மேலே குறிப்பிடப்பட்ட நான்கு காரணங்களில், கடைசிக் காரணம் மட்டுமே (ஈ.கோலை பாக்டீரியா) 10 நிமிடங்களுக்கு நீரைக் கொதிக்கவைத்து, பின்னர் குளிர்வித்துப் பருகுவதன் மூலம் சரிசெய்ய முடியும். இந்தமுறை, பாக்டீரியாவை கொல்லும்.

யாழ்ப்பாணத்தின் நீர் மாசுபாட்டுப் பிரச்சினை ஒரு பெரும் சுற்றுச்சூழல் மற்றும் சுகாதார நெருக்கடியாகும். நிலத்தடி நீர் மட்டத்தில் ஏற்படும் குறைவு, கடல்நீர் ஊடுருவல், வேளாண்மையில் ரசாயனங்களின் தவறான பயன்பாடு மற்றும் முறையற்ற கழிவு மேலாண்மை ஆகியவை இதற்கு முக்கிய காரணங்கள். இந்தப் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்க, கீழ்வரும் நான்கு விடயங்களில் எமது கவனத்தை செலுத்த வேண்டும்:

1. நீர்ச் சேமிப்பு மற்றும் பயன்பாட்டில் கட்டுப்பாடு
2. கரிம வேளாண்மை முறைகளை ஊக்குவித்தல்
3. சாக்கடை அமைப்புகளை மேம்படுத்துதல்
4. சுத்திகரிக்கப்பட்ட குடிநீர் வழங்கல் திட்டங்கள்

கூடுதலாக, உப்பு நீர் ஊடுருவலின் காரணமாக, நூற்றுக்கணக்கான ஏக்கர் நிலங்களும், கிணறுகளும் பயன்படுத்த முடியாதநிலையில் உள்ளன. உப்பளவு அதிகமாக இருப்பதால், இவை விவசாயத்திற்கும் ஏற்றதல்ல.

யாழ்ப்பாணக் கழிமுகத்தின் சூழல் அமைப்புகளைப் பாதுகாத்தல்

நிலையான வளர்ச்சியை உறுதி செய்வதற்கு சூழல் அமைப்புகளைப் பாதுகாப்பது முக்கியமானது. சில சந்தர்ப்பங்களில் சூழல் நிலைத்தன்மையை உறுதிசெய்யும் வகையில் வளர்ச்சி நடவடிக்கைகளை வடிவமைக்க முடியும். எனினும், பல சந்தர்ப்பங்களில் ஓர் அம்சத்தை மற்றவற்றுடன் சமரசம் செய்ய வேண்டியிருக்கிறது; முன்னுரிமைகளை மாற்றிக்கொள்ள வேண்டியிருக்கின்றது.

யாழ்ப்பாணக்குடாநாடு பல சூழல் அமைப்புகளைக் கொண்டுள்ளது. இதன் ஈரநிலங்கள் நல்ல சூழல் சமநிலையை உருவாக்குவதிலும், இப்பகுதியின் ஆரோக்கியமான சூழலைப் பராமரிப்பதிலும் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன. மக்கள்தொகை வளர்ச்சியால் வீடமைப்புக்கான தேவை அதிகரித்துள்ளது. இதன்விளைவாக இவ் இயற்கை வாழ்விடங்கள் குறைந்து வருகின்றன.

இந்தக் கழிமுகங்கள் (Lagoons) எழுபதுக்கும் மேற்பட்ட உள்நாட்டு மற்றும் வலசைப் பறவை இனங்கள், மீன் இனங்கள், இறால், நத்தை, சிறிய நண்டு, கடல்நண்டு, சிப்பி, மட்டி இனங்கள் மற்றும் வனவிலங்குகளின் வாழ்விடமாகவும், இனப்பெருக்கம் மற்றும் உணவுதேடும் இடமாகவும் உள்ளன. இந்தக் கழிமுகங்கள், அவற்றின் சாதகமான சூழல் நிலைமைகள் மற்றும் இயற்கை வளங்கள் காரணமாக உலகத்தரம் வாய்ந்த பறவைச் சரணாலயங்களாக உருவாகும் திறன் கொண்டவை. இவை அனைத்தும் சரணாலயங்களாக அறிவிக்கப்படாவிட்டாலும், தற்போது சட்டவிரோதமான காடழிப்பு, குடியேற்றம், திட்டமிடப்படாத வளர்ச்சி நடவடிக்கைகள் மற்றும் மீன்பிடிமுறைகள் போன்றவற்றால் அவற்றின் உயிர்வாழ்வுக்கு கடுமையான அச்சுறுத்தல்களை எதிர்கொள்கின்றன. மேலும், முறையற்ற கழிவு அகற்றல், வேட்டையாடுதல், விழிப்புணர்வு இல்லாமை மற்றும் மாகாண மற்றும் தேசிய அளவில் இவற்றைச் சரணாலயங்களாக அறிவிக்கும் நிறுவன ஏற்பாடுகள் இல்லாதது போன்ற காரணிகள் இந்தக் கழிமுகங்களின் (Lagoons) நிலையை மேலும் மோசமாக்குகின்றன.

இந்த இடங்களைச் சரணாலயங்களாக அறிவித்து இந்த ஈரநிலங்களைப் பாதுகாப்பது இப்பகுதியின் புவிசார் சூழல் தரத்தை மேம்படுத்துவதற்கான அவசரத் தேவையாகும். இந்தச் சூழல் அமைப்புகளை எதிர்காலத்தில் பாதுகாக்க உள்ளூர் மக்கள், அரசு நிறுவனங்கள் மற்றும் ஆர்வலர் குழுக்கள் பொருத்தமான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும்.

யாழ்ப்பாணக் கழிமுகத்திற்கான (Lagoons) சூழல் மேலாண்மைத்திட்டம் கழிமுகச்சூழல் அமைப்பின் நிலைத்தன்மையையும் அது வழங்கும் சேவைகளையும் உறுதி செய்ய அவசிமானதாகும். இத்தகைய திட்டத்தின் வெற்றி, வளங்களின் தற்போதைய பயன்பாடு, அதனால் ஏற்படும் பாதிப்புகள், எதிர்கொள்ளும் அச்சுறுத்தல்கள், வளங்களின் மதிப்பு மற்றும் தொடர்புடைய தரவுகள் மற்றும் தகவல்களின் அடிப்படையில் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. யாழ்ப்பாணத்தின் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சில உவர்நீர்க் கழிமுகங்களை (Lagoons) நன்னீர் ஏரிகளாக மாற்ற முன்மொழியப்பட்ட திட்டம், உணர்வுபூர்வமான காரணங்களுக்காக இல்லாமல், அதன் முழுமையான இயற்பியல், அறிவியல், பொறியியல், சூழல் மற்றும் சூழலியல் அடிப்படையில் ஆராயப்பட வேண்டும்.

வடமாகாணத்தில் 2025க்கான நீர்த் தேவைகள் 4.6 மில்லியன் கனமீட்டர்/ நாள் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இதில் 3.3 மில்லியன் கனமீட்டர்/ நாள் நகரமக்கள் தொகைக்கு தேவைப்படுகின்றது. நிலத்தடி நீர் ஆதாரங்களைப் பாதுகாக்கும் வகையில், நீர் மேலாண்மைத் திட்டங்களை உருவாக்க வேண்டும். இது விவசாயம் மற்றும் குடிநீர்த் தேவைகளைப் பூர்த்திசெய்ய உதவும். நிலத்தடிநீரின் தரத்தை மேம்படுத்த, கழிவுநீர் மேலாண்மை மற்றும் நீர்ச் சுத்திகரிப்பு திட்டங்களை செயற்படுத்த வேண்டும். மழைநீர் சேமிப்பு முறைகளை ஊக்குவித்து, நிலத்தடிநீர் ஆதாரங்களை மேம்படுத்த வேண்டும்.